Kendisini tanımakla onur duyduğum, Rahmet ve minnetle andığım değerli büyüğüm Hunca Alp Bosuter’in şahsıma gönderdiği yazılarından bir kısmını www.abhazpostasi.com adresindeki kendi köşesinde yayımlayacağımı duyurmuştum. Onun güzel sözleri ve öğretici yazılarının ilkini yayımlamadan önce kendisinin büyüklerine yaptığı teşekkür ötesi yazısının altına imzamı atarak paylaşmak arzusuna engel olamadım. Kendisini bir kez daha rahmet ve minnetle anar okuyucularımızın istifadelerine sunarım.

Saygılarımla

Özen Atsanba

TANIMA BAHTİYARLIĞINA ERİŞTİĞİM APSUWA BÜYÜKLERİM

Dilini, âdetini bilmediğiniz bir toplumun içinde yaşamak zorunda bırakılmış, fakirliğin sefaletini ve uğradığınız sürgün felâketinin yaralarını sarmaya çalışan, kolu kanadı kırık, ama hâlâ onurlu ve soylu ayhabılardınız.

Kiminiz göçün ikinci kuşağı olan Apsuwa’lardınız ve birkaçınız hariç okuryazar değildiniz. Hatta bazılarınız Türkçeyi de doğru dürüst bilmezdi. Bu açıdan ve dıştan bakıldığında; cahil kişiler olarak algılanabilirdiniz. 

Ama etik davranmayı ahlâklı olmayı bir yana bırakmış ve en yüce değerin ekonomik güç olduğuna inanarak çılgınca yozlaşan günümüz dünyası henüz sizleri kendine benzetememişti.

Anavatan Apsadgil’in “soyların yerleşim birimleri olan” Akıtalarında uygulanan kadîm kültürün rafine safiyetini; hâlâ içinizde barındırıyordunuz. Gösterişsiz, alçak gönüllü ve sadeydiniz. Ama bir o kadarda akîldiniz.

Evet! Öz kültürümüz Apsuwara’yı korumaya çabalayan ve Saraya yamanıp sizleri yok sayan akrabalarınıza hiç bulaşmamaya özen göstererek, onlara hiç müdana etmeden, öz kültürümüz Apsuwara’yı olabildiğince aslına uygun bırakmaya çabalayan Anadolu’nun köylerinde yaşayan sessiz çoğunluğun binlercesinden sadece birkaçıydınız ve benim yakından tanıyabildiklerimdiniz.

Sizin kuşağınıza yetişerek yaşam tarzınızı görmekten, aranızdaki sohbetlerin ve tartışmaların tanığı olmaktan ve anlattıklarınızın bana kazandırdıklarından dolayı çok şanslıyım. Sizleri tanımasam; bu yazdıklarım olmazdı.          

RUHLARINIZ ŞAD OLSUN!..

Hunca Alp Bosuter

HER APSUWA BUNLARI BİLMELİ

“ EVLİLİK “

Apsuwa halkının insanları genç yaşlarda evlenme alışkanlığında değildi. Evlenme yaşları genelde; erkekler için yirmili yaşların ikinci yarısı, hatta otuzlu yaşların başları ve kızlar için de yirmili yaşların ilk, hatta ikinci yarısı…

Bu yüzden Apsuwa’lar; ergenlik çağına girer girmez, görücü usulü evlilikler yapma ve bir an önce çoğalma alışkanlığındaki civar halkların insanları tarafından yapılan; “otuz kırk yaşlarında körpecik Abaza delikanlısı” takılmarıyla sık sık karşılaşırlardı.

Hem sonra onlarda, görücü usulü evlilik de olmazdı. Apsuwa gençleri; acele etmeden, yaşamı paylaşabilecekleri eşlerini özgürce ve iyice tanıyarak kendi iradeleri ile seçer ve öyle yaparlardı tek eşli olan evliliklerini.

Belki de; evlenmelerini biraz geciktiren ve bizce de doğru olan zamanı yakalamalarını sağlayan bu alışkanlıklarıydı. Yoksa onların Ataları; olgunlaşmış yaşa gelen gençlerin kendi beğenileriyle kuracakları yuvaların; daha sağlam temellere oturacağını, daha devamlı olacağını, az doğumlu, az çocuklu sevgiye dayalı, dingin ve mutlu ailelerde yetişecek yeni nesillerin daha sağlıklı ve kaliteli olacağını fark etmişlerdi de, kurdukları sistemle bu alışkanlığı aşılamışlardı Apsuwa halkına?!.. Ve acaba bunun için mi Apsuwa eşlerinin birliktelikleri mezara kadar sürer ve hiç boşanma olmazdı?!..

Hunca Alp Bosuter