“Kardeşliğin Büyüsü”

Babamın vefatının 4.yılı bugün acı tatlı binlerce hatıra canlanıyor belleğimde, hatıralarla hasbihal ederken solgun siyah beyaz bir fotoğraf geçti elime bundan yaklaşık 70 yıla yakın zaman önce çekilmiş bu fotoğraf iki kardeşe ait. Kardeşlerden büyüğü Adigelerin Abzah boyundan Ançok sülalesinden Hafız Burhan diğeri ise Apsuwa Bınala sülalesinden Babam Hafız Remzi.

Yıl 1948 Hafız Remzi Eskişehir’e henüz onüç yaşlarında hafızlığını pişirmek ve tamamlamak üzere mukabele için geldiğinde Hocası Gönenli Ahmet hoca efendi ile tanışır ve Hocanın evine yakın Odunpazarı Orta mahalle cami müştemilatında kalarak ezberini tamam etmeye çalışır. Ançok Burhan abisi ile tanışıklığı o yaşlarda başlar. Remzi’nin ailesi Düzce’de olduğu için çoğu zaman Burhan’ın Bozüyük’e bağlı ismini yazık ki unuttuğum köyüne gidip gelmektedirler sık sık öyle ki Çerkes Baba anemin küçük oğludur artık Abaza Remzi. Zamanla Eskişehir’e yerleşir Ançok ailesi. Gönenli’nin leyli talebeleri Burhan, Hasan, Ferhat ve Remzi hafızlık cemiyetlerini tamamlayıp vazifeye başlarlar.

Remzi ara ara Düzce’ye dönse de Eskişehir’den uzak kalamaz ve nihayetinde evlenir Eskişehir’e yerleşir Hafız Burhan da evlenir bu arada Çerkes Babannemin gelinleri de kardeş olurlar fukaralık günlerini paylaşırlar. Hafız Remzinin adı “Burhan” koyulan ilk evladı henüz yeni yeni konuşmaya çabaladığı günlerde  bir hazin kaza sonucu kaybedilince Babaanne çerkesçe ninniler söylediği küçük Burhan için hüzünle çerkesce ağıtlar da söylemişti.

Yokluk günlerinde eğer Bayramda Eskişehir’de kalmışlarsa ilk ziyaret Ançokların evine yapılır Çerkes babannenin eli öpülürdü önce. Çocuk aklımıza niye biri Abaza ( Kabıpha ) diğeri Çerkes iki babaannemiz olduğu sorusu gelir miydi hiç hatırlamıyorum ama Eskişehir’de Burhan amcam, Sevim yengem, Çerkes Babannem vardı

Hafız Remzi 1980 yılında önce İstanbul’a sonra Norveç’e ve Almanya’ya da gitse bu iki aile hep birbirlerinden haberdar oldular. Hafız Remzi gurbet artık yeter diye yıllar sonra Düzce-Gölyaka’ya yerleştiğinde çocuklarına bir bayram mezar ziyaretinde “Tilkini dönüp dolaşıp geleceği yer....” dese de 1999 depremi sonra gezme bahanesi ile gittiği Eskişehir’e yeniden yerleşti. Sormuştum” Baba hani tilki eninde sonunda demiştin güldü ve oğlum Rabbim beni yeniden tura çıkarttı nasip ..!”

Aradan geçen yıllarda Hafız Burhan da yaşlanmış ve Eskişehir Sakarı’da bir köye yerleşmişti. Bu dönem fazla fazla görüşmeseler de birbirlerinden hep haberdar oldular.

Zannediyorum 2007 yılıydı ben Babamdan izinsiz emekli olduğum için sitemler işittiğim bir dönemde Babam Eskişehir Tıp Fakültesinde Kalp ameliyatı olacaktı.

Asansörde Filiz’le karşılaştık, Burhan amcamın kızı

- Hayrola Ünal

-Filiz Babamın ameliyatı var

- Sen hayrola

-Babamı yatırdık bugün

Beraberce Burhan amcamın odasına girdik beni görünce çok sevindi sarıldık ağladı.

- Sen İzmit’te değil misin?

Filiz göz ucuyla Remzi amcamı söyleme der gibi

- Amca buralardaydım Filiz’le karşılaşınca seni görmek istedim

Ayrıldık Babam kalp ameliyatı olacak diye ona da duyurmayalım demiştik ama içim elvermedi ameliyata girecek sabah namazı için abdest almıştı

-Baba Burhan amcamı da kontrol için yatırmışlar.

-Kaçıncı katta

Namazı tamamlar tamamlamaz ağabeyinin yanında. Kim bilir neler konuştular gözlerinin birbirinden yaşlarını sakladığını anlamıştım. Burhan Amcam ne yazık vefat ettiğinde Babam yeni taburcu olmuştu söyleyemedik İki kardeşin son görüşmesi oldu. Babam Eskişehir’den bahis açıldıkça talebelik günlerindeki hatıraları ile yad etti ağabeyini ve onu da 4 yıl önce bugün toprağa verdik.

...

Bu anılar canlanıp kağıda döküldü ise artık okul çağına geldiğimizde öğrendiğimiz bu hikayenin büyüsünü de açıklamak gerekir diye düşündüm.

Çerkes Babaanne Burhan amcayı doğuran değil büyüten annesiydi...ciciannesiydi

Bu asil Çerkes kadının doğurmadığı yüreğinde sevgilerini büyüttüğü

Biri Çerkes biri Abaza iki kardeşin hikayesi bu

İçerisine sevgi ve hürmeti sarmalayan

Yokluğun çok olsa da paylaşıldığı

gönül zenginliğinin ise bol olduğu

güzel günlerin, güzel insanları

Şimdi Dualarımızda da beraberler...

Minnet ve Rahmetle.